تاثیر سولفات روی و نیترات پتاسیم بر رشد، عملکرد میوه و مقدار روغن زیتون (olea europaea l.) رقم ’آمیگدالیفولیا‘

این پژوهش به منظور بررسی کاربرد برگساره ای سولفات روی و نیترات پتاسیم بر خصوصیات کیفی، کمی و عملکرد میوه و روغن درختان یازده ساله زیتون رقم ’آمیگدالیفولیا‘ در دو سال متوالی 1386 و 1387 در ایستگاه تحقیقات زیتون کازرون به صورت آزمایش فاکتوریل 4×4×4 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارها شامل چهار سطح سولفات روی (0، 25/0، 5/0 و 75/0 درصد) و چهار سطح نیترات پتاسیم (0، 5/0، 1 و 5/1 درصد) به تنهایی و به طور توأم در مرحله های دوم و سوم رشد میوه بکار برده شد. نتایج نشان داد بیشترین حجم میوه، گوشت و نسبت حجم گوشت به هسته با کاربرد توأم 5/0 درصد سولفات روی + 5/0 درصد نیترات پتاسیم و بیشترین حجم هسته با کاربرد 5/0 درصد سولفات روی به تنهایی حاصل شد. همچنین، بیشترین میانگین طول میوه و هسته با کاربرد بالاترین غلظت سولفات روی (75/0 درصد) + نیترات پتاسیم (5/1 درصد) بدست آمد. بالاترین میانگین عرض میوه و هسته با مصرف 1 درصد نیترات پتاسیم به تنهایی بدست آمد. بیشترین نسبت طول به عرض میوه و هسته با کاربرد توأم 5/0 درصد سولفات روی + 5/0 درصد نیترات پتاسیم بدست آمد. وزن میوه با کاربرد سولفات روی و نیترات پتاسیم تحت تاثیر قرار گرفت و در مقایسه با میوه درختان شاهد بهبود یافت. به طوری که بیشترین وزن میوه، گوشت و هسته با کاربرد توأم 5/0 درصد سولفات روی + 5/0 درصد نیترات پتاسیم بدست آمد. بیشترین میانگین نسبت وزن گوشت به هسته با مصرف توأم 5/0 درصد سولفات روی + 1 درصد نیترات پتاسیم بدست آمد. محلول پاشی با سولفات روی و نیترات پتاسیم به طور معنی داری سبب افزایش درصد روغن میوه شد. بیشترین میانگین درصد روغن در وزن تر و خشک میوه به ترتیب با کاربرد توأم 5/0 درصد سولفات روی + 1 درصد نیترات پتاسیم و 5/0 درصد سولفات روی به تنهایی حاصل شد. محلول پاشی با سولفات روی و نیترات پتاسیم نیز به طور معنی داری ازت برگ را تحت تاثیر قرار داد. بیشترین میزان ازت برگ با کاربرد توأم 5/0 درصد سولفات روی + 1 درصد نیترات پتاسیم حاصل شد. کاربرد سولفات روی و نیترات پتاسیم بر میزان فسفر برگ تاثیر معنی داری نداشت هرچند که در مقایسه با شاهد بهبود یافت. میزان روی و پتاسیم میوه و برگ تحت تاثیر محلول پاشی فوق قرار گرفتند. بیشترین مقدار پتاسیم برگ و میوه در تیمار توأم 25/0 درصد سولفات روی + 1 درصد نیترات پتاسیم بدست آمد که در مقایسه با شاهد بیشتر بود. بالاترین میزان عنصر روی برگ و میوه به ترتیب با کاربرد توأم 75/0 درصد سولفات روی + 5/1 درصد نیترات پتاسیم و مصرف توأم 75/0 درصد سولفات روی + 5/0 درصد نیترات پتاسیم بدست آمد. به نظر می رسد سولفات روی و نیترات پتاسیم به طور غیر مستقیم از طریق اثر بر جذب و تجمع سایر عناصر (بر، منگنز، مس و آهن) بر میزان فنول گیاه تاثیر دارد. کاربرد توأم سولفات روی و نیترات پتاسیم بر یکدیگر اثر متقابل داشتند و بیشترین میزان فنول میوه با کاربرد توأم 5/0 درصد سولفات روی + 5/1 درصد نیترات پتاسیم مشاهده شد. میزان کلروفیل برگ بیشتر تحت تاثیر کاربرد سولفات روی قرار گرفت و بیشترین میزان کلروفیل برگ با مصرف 5/0 درصد سولفات روی به تنهایی بدست آمد. بنابراین برای دستیابی به افزایش عملکرد میوه می توان کاربرد توأم 5/0 درصد سولفات روی + 5/0 درصد نیترات پتاسیم در مراحل دوم و سوم رشد میوه زیتون را پیشنهاد کرد.